Celdeling Het is alweer tien jaar geleden dat ik op een woensdagavond in januari op weg was naar een toekomst die ik vermoedelijk niet langer met hem zou delen. De reis begon op een besneeuwd en verlaten perron. Een koffer vol kleren, een toilettas en reserveschoenen. Een rugzak vol herinneringen met een laptop in het daarvoor voorziene gepolsterde vak. Het schrale lampje onder het afdak zorgt voor licht in de duisternis. Het leven zit vol voorspelbare clichés.