Stijnzijn

Menu
Interview
Ik wil niet enkel een Mister met een schoon gezichtje zijn
Tekst: Stijn Depoorter, Foto's: Sarah Van Looy
Eind mei werd Raf Van Puymbroeck verkozen tot Mister Gay Belgium 2016. Drie maanden later heeft de 22-jarige danscoach en docent aan de hogeschool Thomas More in Turnhout ook de titel van Mister Gay Europe 2016 op zak. Maar Raf wil nog meer. Achter de leuke snoet en het lint schuilt een ambitieuze kerel die iets wil betekenen voor de LGBT-wereld voor hij de titel volgend jaar doorgeeft. Een Mister met een visie.

Een van de blikvangers van je campagne voor Mister Gay Belgium was het holebi- en transgendervriendelijkheidscharter voor sportclubs. Is er na je overwinning nog vooruitgang geboekt?
“Momenteel hebben 55 sportclubs uit 17 verschillende sporttakken het charter al ondertekend. Het zijn voorlopig vooral lokale sportclubs die zich engageren. Door de zomervakantie en de Mister Gay Europe-verkiezing staat het wat op een laag pitje, maar vanaf september wil ik me voluit inzetten om een nationaal, en waarom zelfs geen internationaal, draagvlak voor het charter te creëren.

Sport Vlaanderen (het vroegere BLOSO) heeft al laten weten dat ze eens rond te tafel willen zitten. Verder merk ik dat de clubs me door het charter wel serieus nemen, een club stelde zelfs voor om volgend jaar samen te trainen met de nieuwe Mister Gay Belgium-finalisten.”

Is er al contact geweest met het kabinet van Philippe Muyters, Vlaams Minister van Sport?
“Nog niet, maar dat staat wel op de agenda. Met Liesbeth Homans, Vlaams Minister van Gelijke Kansen, heb ik wel al contact en zij staat open voor samenwerking, maar dat moet nog geconcretiseerd worden. Daarnaast nam het kabinet van Hilde Crevits, Vlaams Minister van Onderwijs ook contact met me op. Aangezien ik zelf lesgeef, zijn ze wel geïnteresseerd in mijn visie over hoe LGBT-thema’s beter geïntegreerd kunnen worden in de lessen en schoolboeken.”

Raf samen met redactrices Emilie Plouvier en Dalilla Hermans op Charlie’s Shamefest. Foto: Sarah Van Looy


Gay, set, match

Een week geleden was er ophef over een artikel van The Daily Beast. Een journalist schreef een artikel over zijn ervaringen met datingapps in het olympisch dorp. Verschillende atleten werden impliciet geout in het artikel. Vind je dit kunnen?
“Absoluut niet. Het moment waarop je je out, moet je zelf in de hand hebben. Dat is zo persoonlijk, niemand zou daarin gedwongen mogen worden. Ik snap niet dat journalisten nog actief op zoek gaan naar holebi’s op de Olympische Spelen. De poeha rond de geaardheid van de atleten mag wel verdwijnen. Wie? Hoeveel? Hun prestaties op het veld, dat is wat telt, niet van wie ze houden.

Op deze Spelen zijn er meer openlijke holebi’s dan ooit. Hun aantal stijgt gestaag en dat vind ik positief omdat de atleten een rolmodel voor anderen kunnen zijn en zo de genderstereotypen, die er in de sportwereld nog steeds zijn, onderuithalen.”

Hun aantal openlijke holebi’s stijgt gestaag en dat vind ik positief omdat de atleten een rolmodel voor anderen kunnen zijn en zo de genderstereotypen onderuithalen.

Van genderstereotypen naar genderdiscussies. Transgenders in de sportwereld doen ook af en toe stof opwaaien.
“Een transgender op het veld is vaak tegen wil en dank een eyecatcher. Hoeveel procent vrouw moet je nog/al zijn om in de vrouwencompetitie te mogen meedingen? Ergens begrijp ik de angst van de tegenstanders wel, maar waarom moeten we altijd in hokjes denken? De sekse van transgenders wordt psychologisch bepaald, ongeacht hun lichaamsbouw en hormonenspiegel.

De heisa op deze Spelen rond het testosterongehalte van de Zuid-Afrikaanse hardloopster Caster Semenya toont ook aan dat de hormonenkwestie zich niet alleen beperkt tot transgenders.”

Marching for those who can’t

Over de Gay Pride deed Liesbeth Homans een opmerkelijke uitspraak in De Morgen: “Ik zeg hen bijvoorbeeld dat het soms beter is om wat minder provocerend door de straten te lopen tijdens de Gay Pride. Soms is het er echt over. Iedereen heeft het recht om te zijn wie hij of zij wil zijn, en zelf neem ik er geen aanstoot aan, maar ik begrijp dat bijvoorbeeld oudere mensen dat wel doen.”

“Ik ben het niet eens met de uitspraak van de minister. De Gay Pride is dé ultieme gelegenheid om eens te zijn wie je bent. En natuurlijk springen de extraverte deelnemers met pluimen, leer of wat dan ook sneller in het oog dan iemand die bedeesd in jeans en t-shirt meestapt. Bij andere manifestaties is dat krak hetzelfde, er zijn altijd wel mensen die eruit springen.”

Is de Gay Pride nog nodig in België?
“Absoluut! De Gay Pride moet blijven bestaan zolang er sprake van discriminatie is. In België hebben LGBT’s al heel wat rechten verworven en dat juich ik toe, maar elders is er nog heel wat werk aan de winkel. In meer dan 75 landen staat homoseksualiteit nog in het strafrecht. Mensen vliegen de gevangenis in om wie ze zijn. Dat is onaanvaardbaar. En daarvoor blijven we solidair stappen, marching for those who can’t.”

Wist je dat homoseksualiteit in Bulgarije nog zo’n taboe is dat er maar één inschrijving was voor de Mister Gay-verkiezing?

Bij de Mister Gay Europe-verkiezing waren er ook deelnemers uit Polen en Bulgarije. Dat verbaasde me, want dat zijn toch twee Europese landen waar de LGBT-rechten nog in hun kinderschoenen staan?
“Inderdaad, ik heb veel respect voor die jongens. Dat ze het aangedurfd hebben om zich kandidaat te stellen. Wist je dat homoseksualiteit in Bulgarije nog zo’n taboe is dat er maar één inschrijving was voor de Mister Gay-verkiezing? Niemand anders durfde zich openlijk kandidaat te stellen. Onvoorstelbaar.

In Polen hebben ze ondertussen wel al een eigen Gay Pride, maar daar had de politie uit angst voor tegenprotest en geweld alle aanpalende straten afgesloten. De parade kende een rustig verloop, maar het veiligheidsgevoel was ver te zoeken.”

De voorbije maanden kreeg je al heel wat media-aandacht. Op de afterparty van de Gay Pride werd de ene selfie na de andere met je genomen. Hoe ga je daarmee om?
“Ik ben enorm dankbaar voor die aandacht, de vele positieve reacties en de steun die ik krijg. Meestal is dat allemaal heel leuk, maar net zoals iedereen heb ik ook wel eens een mindere dag. Of soms ben ik gewoon wel eens Raf die met zijn vrienden een pint wil drinken.”

Binnen negen maanden moet je je titel afgeven aan je opvolger. Wat wil je tegen dan bereikt hebben?
“Ik hoop dat de grote nationale sportverenigingen zoals de nationale voetbalbond, Vlabus en Sport Vlaanderen, zich dan achter mijn holebi- en transgendervriendelijkheidscharter geschaard hebben. In het voorjaar van 2017 neem ik deel aan de Mister Gay World-verkiezing, op die titel ga ik mijn pijlen ook richten. Ik wil niet enkel een Mister met een schoon gezichtje zijn, ik wil een Mister zijn met inhoud, een Mister die iets verwezenlijkt heeft. Ik wil dé Mister zijn.”

© Stijn

Dit wil je vast ook lezen

Interview
Maar waarom ben ik dan hier? Ongewild. Zo voelt iedereen zich weleens. Maar wat als je ouders, de mensen die je onvoorwaardelijk graag zouden moeten zien, je in de steek laten?…